Govor je mehanizam na kojem se temelji svakodnevna interakcija s drugima, oko kojeg se zasnivaju, razvijaju i održavaju socijalni odnosi, a iščekivanje socijalne štete koje može pratiti mucanje može ometati socijalno funkcionisanje i u takvim okolnostima javlja se socijalna anksioznost.
Mucanje je poremećaj povezan s jakim negativnim emocionalnim reakcijama, kao što je teskoba koju pojačavaju negativne posledice kao neuspešni pokušaji govorenja.Te posledice mogu pratiti osećaj srama i poniženja koji dovode do snižene motivacije. Iz tog razloga adolescenti koji mucaju često izbegavaju govor, imaju poteškoće s društvenim okruženjem, teškoće u školi i u odnosima s drugima.
Veliki broj istraživanja pokazao je da adolescenti koji mucaju imaju visok nivo socijalne anksioznosti, dok je anksioznost prvenstveno posledica, a ne uzrok mucanja. Za nekoga ko muca svaki razgovor ili interakcija može biti izazov jer mucanje može izazvati negativne reakcije slušatelja, a što opet izaziva negativne osećaje kod osobe koja muca. Strah i anksioznost mogu ponekad omesti svakodnevno funkcionisanje,to jest kod osobe koja muca mogu preopteretiti kapacitet govornog motoričkog sastava i na taj način ometati obradu govora. Zbog straha od ponovne neugodne situacije osoba koja muca može početi izbegavati socijalne situacije (razgovori, upoznavanje novih ljudi, razgovor s nadređenima) i često zbog negativnih reakcija javnosti imati lošije mišljenje o sebi.
Prema podacima raznih istraživanja, deca školske dobi koja mucaju češće su žrtve vršnjačkog nasilja u poređenju sa decom koja ne mucaju. Mucanje utiče i na romantične odnose i socijalni razvoj adolescenata. Podaci iz istraživanja kojeg su proveli Van Borsel i saradnici pokazali su kako su osobe koje mucaju manje atraktivne od osoba koje ne mucaju te su vršnjaci koji ne mucaju, kada bi im se dao izbor, radije bili u ljubavnoj vezi sa osobama koja ne mucaju.
Uticaj svih negativnih socijalnih posledica mucanja može biti posebno jak tokom adolescencije zbog fizičkih, neuroloških i društvenih promena koje se događaju u tom periodu. Uz to postoji i povećanje u pojavi i dijagnozi anksioznosti u opštoj populaciji tokom tog vremena.
Period detinjstva i adolescencije, za one koji mucaju predstavlja period govorne i socijalne izolacije, pa time i rizika od pozicioniranja kao žrtvi u socijalnim relacijama sa vršnjacima i težeg usvajanja socijalnih kompetencija. Ovo može voditi razvoju niskog samopoštovanja, slabijih postignuća u školi i osećanja stida i poniženosti, što su faktori koji se često mogu vezati za socijalnu anksioznost.
